Generalnie łatwiej jest nam zapamiętać i rozpoznać twarz osoby niż zapamiętać jej imię. Istnieje jednak stan, w którym osoba nie może rozpoznać twarzy osoby, którą rozpoznała. Właściwie nie pamiętał nawet własnej twarzy.
O takim stanie mówili hollywoodzcy aktorzy Brad Pitt i Oh Jung-se, koreańscy aktorzy grający Moon Sang Tae, starszego brata Kim Soo Hyun w koreańskich dramatach. W porządku nie być w porządku. Brad Pitt przyznaje, że trudno jest rozpoznać twarze ludzi, dlatego często uważa się ich za aroganckich. Tymczasem Oh Jung Se przeżyła doświadczenie, w którym nie rozpoznała twarzy swojego dziecka.
Ten stan w świecie medycznym jest znany jako prozopagnozja. Co to jest prozopagnozja?
Przeczytaj także: Niesamowite bliźniaki albinosów z Wonogiri, Co powoduje albinosy?
Co to jest prozopagnozja?
Termin pochodzi od greckich słów „prosopon”, co oznacza twarz i „agnosia”, co oznacza ignorancję. Często określana jako ślepota twarzy.
Pierwszy przypadek prozopagnozji przedstawił w 1976 roku McConachie. Pacjent McConachie nie wykazywał żadnych oznak uszkodzenia mózgu, które wyjaśniałyby ten stan. Odkrycie drugiego przypadku zajęło 20 lat, więc chorobę nazywa się chorobą rzadką. Szacuje się, że około 2% populacji ma prozopagnozję.
Wiadomo, że prozopagnozja jest spowodowana załamaniem percepcji twarzy i pamięci twarzy. Ślepota twarzy nie jest spowodowana upośledzeniem wzroku, trudnościami w uczeniu się ani utratą pamięci. Istnieją 2 (dwa) typy prozopagnozji, a mianowicie typ rozwojowy (prozopagnozja rozwojowa) i uzyskane (nabyta prozopagnozja).
Prozopagnozja rozwojowa Podejrzewa się, że istnieje związek z defektami genów (autosomalna dominująca) i ślepotą twarzy doświadczaną od urodzenia. Badania wykazały, że pokrewieństwo jest powiązane. Istnieje 50% szans, że dzieci z prozopagnozją będą miały ten sam stan.
Gdy włączony Nabyta prozopagnozjaŚlepota twarzy występuje w wyniku urazu, który powoduje uszkodzenie zakrętu wrzecionowatego, obszaru mózgu regulującego pamięć zapamiętywania twarzy.
Prozopagnozja ma psychologiczny wpływ na tych, którzy na nią cierpią. Dorośli z prozopagnozją często zgłaszają, że ich niezdolność do rozpoznawania innych tworzy traumatyczne doświadczenie społeczne, które powoduje niepokój, poczucie wstydu i winy oraz ogranicza ich środowisko społeczne.
Test rozpoznawania twarzy Benton (BFRT) i Rozpoznawanie w Warrington Pamięć twarzy (RMF) to dwa testy, które lekarze mogą wykorzystać do oceny potencjalnej ślepoty twarzy.
Przeczytaj także: Rodzaje masek na twarz, których często używasz?
Czy prozopagnozję można wyleczyć?
Niestety do tej pory nie ma na to lekarstwa. Leczenie koncentruje się na pomaganiu cierpiącym w znalezieniu mechanizmu Cotwieranie lepiej identyfikować osoby. Rozpoznawanie innych może odbywać się poprzez inne formy werbalne, takie jak głos, kształt ciała, cechy fizyczne, takie jak włosy lub zachowanie osoby.
Jeśli osoby z prozopagnozją doświadczają stanów psychicznych, takich jak lęk lub depresja, skonsultuj się z psychologiem lub psychiatrą w celu odpowiedniego leczenia.
Diagnozowanie prozopagnozji u dzieci nie jest łatwe, ale istnieje kilka znaków, które mogą posłużyć jako wskazówki, w tym:
- Dzieci często nie rozpoznają osób, które znają, kiedy się spotykają.
- Twoje dziecko czeka, aż pomachasz, gdy odbierzesz Cię ze szkoły lub podejdzie do nieznajomego, który myśli, że to Ty
- Wycofują się towarzysko w szkole i mają trudności z nawiązywaniem przyjaźni, ponieważ uważa się ich za aroganckich
Jak się ma Zdrowy Gang, okazuje się, że są warunki, w których człowiek jest trudny lub nie potrafi rozpoznać twarzy. Jeśli tego doświadczasz lub twoi przyjaciele lub rodzina są podejrzewani o to, możesz skonsultować się z neurologiem.
Przeczytaj także: Wskazówki, jak naturalnie pozbyć się worków pod oczami
Referencja
1. S.L Corrow i in. 2016. Prozopagnozja: obecne perspektywy. OkoMózgi. Tom. 8. s.165–175.
2. Andrea Albonico i J. Barton. 2019. Postęp w badaniach percepcyjnych: przypadek prozopagnozji. F1000Badania. Tom. 765. s.1 – 9.
3. Węgrzyn M. i in. 2019. Ukryta tożsamość twarzy: przypadek prozopagnozji na całe życie. BMC Psychol. Tom. 7. s. 1 -4
