Mamusy, czy słyszałyście kiedyś określenie „niezdarny” u dzieci? Niezdarny w tłumaczeniu na język indonezyjski oznacza „powolny lub niezdarny”. Rodzice i nauczyciele są często pomijani w rozpoznawaniu tego zaburzenia motorycznego z powodu ignorancji lub bardzo niejednorodnych objawów.
Sam termin „niezdarny” został spopularyzowany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne w 1975 roku jako „niezdarny”.zespół dziecka niezdarnego”, które później przekształciło się w zaburzenie koordynacji rozwojowej (DCD) lub w języku indonezyjskim zwane zaburzeniem koordynacji rozwojowej (GPK).
Dziecko nazywa się niezdarnym, jeśli ma zaburzenie rozwojowe charakteryzujące się znacznym zaburzeniem koordynacji ruchowej i nie jest spowodowane konkretnym stanem chorobowym, takim jak porażenie mózgowe, dystrofia mięśniowa i upośledzenie umysłowe. Niezdarne dzieci mają normalny poziom inteligencji (IQ). Doświadcza tego około 6-13% dzieci w wieku szkolnym i częściej występuje u chłopców.
Może zakłócić jego przyszłość
Czy wiesz, dlaczego nie należy ignorować niezdarnego? Badania pokazują, że doświadczane zaburzenia koordynacji ruchowej mogą utrzymywać się do czasu dojrzewania, a nawet dorosłości dziecka.
U dzieci w wieku szkolnym zaburzenie to może zakłócać wyniki w nauce i relacje społeczne dzieci. W okresie dojrzewania problemy mogą stać się bardziej skomplikowane, ponieważ niezdarne dzieci mają problemy z emocjami i problemami społecznymi.
Sam ruch motoryczny dzieli się na ruchy duże i drobne. Odpowiednie ruchy motoryczne wymagają harmonijnej funkcji pięciu zmysłów, przetwarzania informacji w mózgu i koordynowania funkcji mózgu, tak aby w końcu pojawiły się pewne wzorce ruchowe.
Inaczej jest w przypadku dzieci niezdarnych, u których proces przetwarzania informacji ma deficyt, zwłaszcza w zakresie wizualno-przestrzennym (planowanie przestrzenne). Uważa się, że czynniki genetyczne odgrywają rolę w zdolnościach motorycznych dzieci. Zaburzenia mogą również wystąpić z powodu urazu fizycznego i psychicznego, na przykład częściej występują u dzieci z historią urazu porodowego.
Chodź, poznaj charakterystykę!
Niezdarne dzieci można właściwie wykryć wcześnie i interweniować tak wcześnie, mamo, jak to możliwe. Podstawowy rozwój motoryczny dzieci niezdarnych może mieścić się w granicach normy w zależności od ich wieku.
Nie doświadczają opóźnień, takich jak siedzenie lub chodzenie. Jednak opóźnienia można zaobserwować, gdy dziecko zaczyna się rozwijać społecznie adaptacyjnie. Niezdarne dziecko nie wydaje się tak uzdolnione jak inne dzieci w jego wieku w takich rzeczach, jak gra na rowerze, łapanie piłki, trzymanie ołówka, pisanie.
U dzieci w wieku przedszkolnym mamy mogą rozpoznać i podejrzewać, że dziecko ma GPK, jeśli często uderza w przedmioty lub łatwo upada podczas chodzenia lub biegania, ma tendencję do bałaganu i woli używać rąk podczas jedzenia oraz ma trudności z trzymaniem ołówka lub używaniem nożyce.
W wieku szkolnym niezdarne dzieci spóźniają się z opanowaniem codziennych umiejętności potrzebnych do samodzielnego życia, takich jak zapinanie guzików, zamykanie pokrywek kubków, wiązanie sznurowadeł i składanie własnych ubrań.
Nierzadko zdarza się, że niezdarne dzieci często upuszczają trzymane przez siebie przedmioty. Zaczął być wykluczony ze społeczeństwa, ponieważ uważano go za lekkomyślnego i nie reagującego. Z czasem dzieci tracą poczucie bezpieczeństwa i wycofują się ze społeczeństwa. Może również doświadczać zaburzeń uczenia się, które wpływają na jego osiągnięcia w nauce.
Co robić?
Oczywiście mądrą decyzją jest skonsultowanie się z lekarzem, aby dalej kopać, aby mógł poprawnie zdiagnozować, czy maluch rzeczywiście ma GPK. Jeśli zostanie zdiagnozowany GPK, można zrobić wiele rzeczy.
Oczywiście, nasilenie doświadczanego zaburzenia koordynacji można zmniejszyć. Ostatnie badania wykazały, że zindywidualizowana terapia zajęciowa (zindywidualizowana terapia zajęciowa) może poprawić pewne zdolności motoryczne, zwiększając w ten sposób pewność siebie dziecka.
W codziennych czynnościach niezdarne dzieci można zaprosić do większej aktywności sportowej, takiej jak pływanie, jazda konna czy granie muzyki. I ważne jest, aby stworzyć w rodzinie sprzyjającą atmosferę, aby nie czuli się inni niż normalne dzieci w ich wieku. (NAS)
Referencja
1. Zwicker JG, et al. Zaburzenia koordynacji rozwojowej: przegląd i aktualizacja. Eur J Paediatr Neurol. 2012. Cz. 16(6). P. 573-81.
2. Supartha M i in. Niezgrabność. Sari Pediatria. 2009. tom. 11 (1). P. 26-31.
3. Hamilton S. Ocena niezdarności u dzieci. Jestem lekarzem rodzinnym. 2002. tom. 66(8). s.1435-1441.
4. Dahliana J. Powolne dziecko z powodu upośledzonego rozwoju koordynacji. Dostęp z www.idai.or.id sierpnia 08, 2019
